Σαββατοκύριακο στη Βυτίνα, στην επέτειο του Όχι, την 28^η Οκτωβρίου του 2006.

Πολύς κόσμος στην όμορφη Βυτίνα, ο καιρός ήταν καλός και ο κόσμος βρήκε ευκαιρία και κατέκλυσε την κωμόπολη. Τα μαγαζιά γεμάτα κόσμο, τα καφενεία, οι ταβέρνες, τα ζαχαροπλαστεία, η πλατεία.

Οι περισσότεροι τουρίστες, απολάμβαναν τη μέρα τους. Στα πρόσωπα όλων η χαρά ήταν έντονα ζωγραφισμένη. Το Μαίναλο από δίπλα έφερνε φθινοπωρινές μυρωδιές, που τις απολάμβαναν με όλες τους τις αισθήσεις.

Στα Μαγούλιανα επίσης, κάτω από τον πλάτανο, στη Νυμφασία στην πλατεία, στο Πυργάκι, στην Καμενίτσα. Στην Ελάτη, στο ξυλουργείο του Χρήστου Σιμόπουλου, κόσμος χάζευε τα αριστουργήματα του καλλιτέχνη, αλλά κι έξω, στα λιβάδια, το άλογο και τη φοράδα του. Τα παιδιά είχαν βρεί τον παράδεισό τους, δυό ώρες μακριά από την Αθήνα.

Στην είσοδο της Βυτίνας, ένας μοναχικός άνθρωπος, αξύριστος, φορώντας φόρμα, πότιζε το γκαζόν. Είχε μέρες πολλές να βρέξει και το γκαζόν ήθελε φροντίδα.

Ένα jeer μεγάλου κυβισμού σταμάτησε μπροστά μου. Είστε απ’ εδώ? Με ρώτησαν. Όχι, είμαι ξένος, σαν κι εσάς. Ξέρετε, πρώτη φορά ερχόμαστε στη περιοχή και τέτοια ομορφιά, τόση καθαριότητα, τόση τάξη, σπάνια συναντάμε στην Ελλάδα. Τυχεροί οι κάτοικοι της περιοχής. Φανταζόμαστε τι Δήμαρχο θα έχουν. Ναι, απαντώ, έχουν καλό Δήμαρχο, που νοιάζεται όσο κανείς άλλος για τον Δήμο του, για τους Δημότες του. Μόνο που, τώρα στις εκλογές που έγιναν, έχασε. Έχασε? Καλά είναι δυνατόν?

Ακριβώς δίπλα, ο μοναχικός άνθρωπος που άκουγε, συνέχιζε να δίνει ζωή στο γκαζόν της πόλης. Άφησε για λίγο το λάστιχο, ίσα ν’ ανάψει ένα τσιγάρο και συνέχισε. Ήταν ο Δήμαρχος της Βυτίνας, ο Κώστας ο Κουντάνης. Ο χαμένος των εκλογών. Ο άνθρωπος που έκανε τον Δήμο του αγνώριστο και πρότυπο.

Ο Κώστας ο Κουντάνης, ξεπέρασε το πρόγραμμα του, «έριξε» τα τελευταία δυό χρόνια στο Δήμο του, 5 εκατομμύρια ευρώ. Στην κυριολεξία, έχασε ο Δήμος τον Δήμαρχό του. Δεν έχασε ο ίδιος. Αυτός, θα συνεχίσει να ποτίζει το γκαζόν της πόλης όταν αυτό διψά, θα συνεχίσει να είναι παρών στα προβλήματα του Δήμου.

Ας είναι αξύριστος, ας μην έχει φορέσει ποτέ του γραβάτα όπως συνηθίζεται. Θα συνεχίσει να δίνει την ψυχή του όπως και πρίν. Ξέρει, είναι θέμα χρόνου να γίνει και πάλι Δήμαρχος.

Α,Κ,Β
31-10-2006