Στην Αρκαδία μπορεί να βρεθείς τυχαία, ως περαστικός, μπορεί να εντυπωσιαστείς από την ομορφιά της ως επισκέπτης του Σαββατοκύριακου, ένα έρωτας μπορεί να σε κάνει μέχρι και μόνιμο κάτοικό της, για να βγάλεις όμως «ρίζες» στον τόπο αυτό χρειάζεσαι —  όπως όλα τα μεγάλα δέντρα που πρέπει να μεταφυτευτούν — έναν καλό «γεωπόνο», κάποιον που θα σε πάρει από το χέρι για να σου μιλήσει με αγάπη, νοσταλγία αλλά και με χιούμορ για τις ιστορίες του τόπου του, ιστορίες που τις άκουσε και εκείνος μικρός και τις έχει καθοσιώσει μέσα στο μυαλό του.

Χρειάζεσαι κάποιον να σου διηγηθεί τις ιστορίες των δέντρων (δεν το ήξερα, στην Αρκαδία έμαθα ότι κάθε δέντρο έχει τη δική του ιστορία), των χωραφιών, των πηγών ακόμη και των βράχων.

Θ’ αρχίσεις να ψυχανεμίζεσαι τι είναι Αρκαδία ας πούμε όταν μάθεις ποιο ήταν το πρώτο πανδοχείο της περιοχής της Μαντινείας, το όνομα του ιδιοκτήτη του, το παρατσούκλι του, όταν συνειδητοποιήσεις ότι στο σημείο που κάθεσαι εσύ σήμερα και πίνεις μοσχοφίλερο,καθόταν κάποιος άλλος πριν από σένα και έλεγε τα χωρατά του.

Άπαξ και βρεις τον «κρίκο» σου στην αλυσίδα των γενεών, άπαξ και καταλάβεις ας πούμε γιατί μια γιαγιά που σε σένα φαντάζει ασήμαντη, γεμίζει άλλοτε με χαρά και άλλοτε με δάκρυα συγκίνησης τα μάτια αυτών που αγαπάς, αυτών που έχεις ακολουθήσει μέχρις εκεί, τότε ίσως έχεις αρχίσει να μπαίνεις στο νόημα.

«Η Αρκαδία, γη των μύθων και των θρύλων», λένε. Προσπάθησε να συγκεντρώσεις τις βιβλιογραφικές παραπομπές σε αυτούς τους μύθους και τους θρύλους και είναι ζήτημα εάν θα συμπληρώσεις δυο σελίδες. Ο Θεός Παν, για παράδειγμα. Πανταχού παρών και τα πάντα πληρών αλλά από τις γραφές ουσιαστικά απών. Και πόσοι άλλοι μύθοι ακόμη…Τ’αρχαιολογικά μνημεία; Συγκριτικώς, ελάχιστα και αποσπασματικά!

Πάρε στα χέρια σου τον πιο πλήρη οδηγό για την Αρκαδία και ξεκίνησε μόνος σου να γνωρίσεις τον τόπο! Θα κάνεις μια τρύπα στο νερό! Μην το ψάχνεις, Ξένε! Για να γνωρίσεις την Αρκαδία χρειάζεσαι ντόπιο «ξεναγό».Χρειάζεσαι αυτόν που θα έχει αποφασίσει να μοιραστεί μαζί σου τις εικόνες, τους ήχους, τις μυρωδιές, τις γεύσεις, όλα αυτά που συνιστούν την τοπική του συνείδηση.

Σαν να υπάρχει μια πανάρχαιη συνομωσία μεταξύ των Αρκάδων ν’αφήσουν πίσω τους ελάχιστα απτά σημεία της παρουσίας τους στην Ιστορία και λες να έχουν αποφασίσει η Ιστορία του τόπου τους να επιβιώνει κυρίως μέσα από τις διηγήσεις που σώζονται από παππού σε εγγονό.

Όμως και εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα. Για να γνωρίσεις την Αρκαδία, δεν αρκεί μόνο να έχεις βρει τον «ξεναγό» και να τον παίρνεις στο κατόπι, πρέπει να έχεις εξασφαλίσει την πρόσκληση γιατί όσο και να κυνηγάς έναν Αρκά, εάν αυτός δε θέλει δεν πρόκειται να σου πει κουβέντα! Όταν όμως το αποφασίσει, τότε θα τα μάθεις όλα! Τις ατέλειωτες λίστες με τα παρατσούκλια των συγχωριανών του, τις λεπτομερείς αναφορές στην ιδιοκτησία των δέντρων,τις ιστορίες που σχετίζονται με κάθε δέντρο χωριστά,τις πηγές, τα ορεινά μονοπάτια, τους θρύλους των οροπεδίων.

Στην αρχή θα μπερδευτείς.Θα νομίσεις ότι σου διηγούνται ιστορίες του χθες ενώ θα σου μιλούν για γεγονότα που συνέβησαν πριν από 100 χρόνια καθώς οι ζωντανοί αρνούνται πεισματικά ν’αφήσουν «να φύγουν» από τις διηγήσεις τους και ως εκ τούτου από τη ζωή τους «αυτοί που ξέρεις πως δε θα ξαναγυρίσουν» όπως λέει και ο ποιητής. Είμαι σίγουρη ότι θα νομίσετε ότι υπερβάλλω, όμως δεν υπερβάλλω καθόλου.

Εάν αποφασίστε να μείνετε στον τόπο, εάν δηλαδή αποφασίσετε ότι σε αυτές τις ατελείωτες ιστορίες που το παρελθόν μπλέκεται με το παρόν συχνά ανεξιχνίαστα ακόμη και γιαυτούς που τις διηγούνται υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον, εάν εκεί που κάθεστε με τους ντόπιους φίλους σας αρχίσετε να καταλαβαίνετε τ’αστεία τους, εάν αρχίσετε να αποκαλείτε τους ντόπιους με τα παρατσούκλια τους, τότε είναι ζήτημα χρόνου να περάσετε στην επόμενη «αποκάλυψη».

Κάποια στιγμή, εκεί που θα περπατάτε, εκεί που θα συζητάτε ή θα τρώτε ή θα κοιμάστε, όπως ακριβώς θα σας έχει συμβεί όταν ανακαλύψατε ότι έχετε ερωτευτεί, θα καταλάβετε ότι έχετε ερωτευτεί τον τόπο και ότι η «μεταφύτευση σας» σε αυτόν – η  οποία μεταφύτευση πρόκειται τελικώς για μια…ερωτοδουλειά — θα έχει πετύχει.

Τότε είναι που άνθρωποι που σας γνωρίζουν από παλιά αρχίζουν να αναρωτιούνται πώς δεν είχαν καταλάβει ότι η καταγωγή σας είναι από την Αρκαδία και θα σας ρωτούν : «Μα είσαι από την Αρκαδία; Πώς και δεν το είχα καταλάβει;» Και είναι τότε που θα γελάσετε αμήχανα και θα προσπαθήσετε να δικαιολογήσετε τ’ αδικαιολόγητα.

Ίσως αρχίσετε να τους δείχνετε «το χάρτη της Αρκαδίας» που έχουν σχηματίσει τα σημάδια από τη διαμονή σας στον τόπο: «Βλέπεις το σημάδι αυτό στο δεξί μου αστράγαλο; Είναι από δάγκωμα φιδιού, σ’ έναν αμπελώνα στου Κάψια. Το σημάδι από κάψιμο στο αριστερό μου χέρι; Είναι από κάποια Χριστούγεννα που φτιάχναμε παστό στο Σκορτσινό.Το σημάδι από μαχαίρι στο δεξί μου αντίχειρα; Αυτό το απέκτησα το καλοκαίρι που έψαχνα για πεταλίδες στα βράχια της Πλάκας Λεωνιδίου. Έχω και άλλο ένα σημάδι, στην πλάτη. Τρίφτηκε πάνω σ’ένα πεύκο ένα βράδυ στο πανηγύρι της Τεγέας. Πώς;  Αυτό δε λέγεται».

Και όλα αυτά, βρίσκεσαι να τα λες με υπερένταση, θεατρικά, αφενός για να ξεπεράσεις την αμηχανία που προκαλεί και σε σένα τον ίδιο η ομολογία ότι είσαι ένας Ξένος, αφετέρου για να μην προλάβει κανείς να υποψιαστεί το βαθύτερο σημάδι απ’όλα: αυτό που έχει αφήσει η Αρκαδία στην καρδιά σου.

Β.Ε