Κριτική

Για το βιβλίο «Ο Φύλακας της αρχαίας Ηραίας & οι απόκρυφες πόλεις της

Από τον καθηγητή Σωκράτη Μάσσια

Πρόκειται για ένα πρωτότυπο στη δομή και το ύφος και θεμελιωμένο με λογικά και πειστικά επιχειρήματα βιβλίο. Πραγματικά με εξέπληξε, μελετώντας το σχολαστικά, και γι’ αυτό το λόγο σπεύδω εκ προοιμίου να συγχαρώ το συγγραφέα, γνωστό για τις ερευνητικές, ιστορικές και όχι μόνο δραστηριότητες του Γορτύνιου φίλου και εν πολλοίς συνεργάτη και συζητητή στις ερευνητικές μας προσπάθειες για την Αρκαδία και ιδιαίτερα για τη γενέτειρά μας, την Ηραιάτιδα χώρα.

Προτού όμως επιχειρήσω να διατυπώσω τις κριτικές μου απόψεις για το περιεχόμενο και τη διαρθρωτική αξία του βιβλίου, προς διευκόλυνση των αναγνωστών, θα ήθελα να  διευκρινίσω ότι ο συγγραφέας κινείται στο τρίπτυχο κυρίως του μύθου και της μυθοπλασίας και δευτερευόντως στην ιστορία, που είναι λίγο πολύ γνωστή από τους κατά καιρούς παλαιότερους και νεώτερους ερευνητές, ιστορικούς, αρχαιολόγους και συγγραφείς. Η μυθική ζωή με τη ιδανική της αξία δίνει στους ανθρώπους το μέτρο για να εκτιμήσουν τη σχετική αξία της δικής τους ζωής, η δε μυθοπλασία είναι η επινόηση μύθων και ενέχει ψευδή αλλά και πιθανά αληθινά στοιχεία.

Ο μύθος και η μυθοπλασία του συγγραφέα δεν είναι εντελώς αυθαίρετη, πράγμα που το δικαιούται ο κάθε συγγραφέας, αλλά βασίζεται στη γνωστή, δυστυχώς, στους λίγους θεωρία του διαπρεπούς βιολόγου καθηγητή του Κέιμπριτζ Ρούπερτ Σέλντρεϊκ - παράλληλη ήταν και η αρχαία ελληνική φιλοσοφία και μεταφυσική σκέψη - , σύμφωνα με την οποία δίνονται απαντήσεις σε αυτά που κρύβονται στο παρελθόν, ακόμα και στις σκέψεις των ανθρώπων.

Η γοητευτική αυτή θεωρία υποστηρίζει ότι όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο, μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα (όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν). Πρόκειται για ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες του σύμπαντος Τα Αιθερικά αυτά Αρχεία, όπως ονομάζονται, δεν έχουν μορφή ύλης, αλλά βρίσκονται σε αιθερικό νοητό πεδίο. Οι μύστες (πρόσωπα που κατέχουν τέλεια και γνωρίζουν σε βάθος επιστήμη και τέχνη ...) και τα ξεχωριστά προικισμένα άτομα μπορούν να επικοινωνούν με αυτά τα συμπαντικά αρχεία και να λαμβάνουν πληροφορίες. Ο μέγας αρχαίος φιλόσοφος Σωκράτης, βρισκόμενος στο δεσμωτήριο, τον επισκέφτηκε πολύ πρωί ο μαθητής του Κρίτων για να αναγγείλει στο δάσκαλό του ότι αύριο θα θανατωθεί, αφού το πλοίο, η Δηλιάς, είχε φτάσει από τη Δήλο, του απάντησε (ο Σωκράτης) ότι το πλοίο δεν θα έρθει σήμερα, με την άφιξη του οποίου, σύμφωνα με το νόμο, θα έπρεπε να θανατωθεί και στην απορία του μαθητή του απάντησε: «Τεκμαίρομαι τούτο έκ τινος ενυπνίου ό εώρακα ολίγον πρότερον ταύτης της νυκτός … εδόκει τις μοι γυνή προσελθούσα καλή και ευειδής, λευκά ιμάτια έχουσα, καλέσαι με και ειπείν: “Ω Σώκρατες ηματί κεν τριτάτω Φθιην ερίβωλον ίκοιο” (=  Τούτο το συμπεραίνω από κάποιο όνειρο που είδα εδώ λίγη ώρα αυτή τη νύχτα. Μου φάνηκε πως μια γυναίκα καλοπλασμένη και όμορφη, λευκοφορεμένη, με πλησίασε, με φώναξε με τ’ όνομά μου και μου είπε: Σωκράτη την τρίτη ημέρα θα φτάσεις στην εύφορη Φθία (στον κόσμο των νεκρών)».

Χωρίς να έχω ανταλλάξει με το συγγραφέα απόψεις στο θέμα του επηρεασμού του από τα Αιθέρια Αρχεία, θέλω να πιστεύω ότι σωστά αντιλαμβάνομαι τη σκέψη του και την επιλογή του να μας παρουσιάσει με την τέχνη του μύθου και της μυθοπλασίας την προϊστορική περίοδο της Ηραιάτιδας χώρας. Στην προσπάθειά του αυτή αναμφίβολα τον πρώτο λόγο έχει η πάγια – καθιερωμένη λογική ροή των πραγμάτων μιας προϊστορικής περιόδου. Τα πάντα ξεκινούν με τον ίδιο περίπου τρόπο και στις άλλες περιοχές μετά τη έξοδο του ανθρώπου από τη ζωή των σπηλαίων.

Στον πρόλογό του ο Β. Κ. Α. (Βασίλης Κ. Αναστασόπουλος) εκφράζει δικαιολογημένα τους ενδοιασμούς του και τις επιφυλάξεις του υποστηρίζοντας συγκεκριμένα ότι « … δεν είσαι σε θέση να γνωρίζεις … αν τελικά έγραψαν την αλήθεια των πραγμάτων, όπως την έζησαν, όπως την άκουσαν από τα χείλη τρίτων (Όμηρος, πάπυροι μετά από τον τυφλό ποιητή) … Όλοι αυτοί, ακόμα και σε άριστη ψυχολογική κατάσταση και αν βρισκόντουσαν, περιόρισαν κατά  χιλιάδες χρόνια την ιστορία της».

Η κατά χιλιάδες χρόνια ή και αιώνες προϊστορική εποχή των φυλών και λαών κινούταν χωρίς σοβαρές παρεκκλίσεις, τονίζει ο συγγραφέας, αντίθετα οδηγούνταν οι λαοί ακόμα μέχρι και την γκιλοτίνα και αυτό είναι πέρα για πέρα αληθές, αφού το ίδιο σχεδόν συνέβαινε και κατά τις ιστορικές περιόδους. Παραδείγματα, οι διωγμοί των οπαδών της νέας θρησκείας του Χριστιανισμού, οι αλληλοεξοντώσεις των βυζαντινών  Αυτοκρατόρων,  οι Πράσινοι και οι Βένετοι, για να μείνουμε στα δικά μας, και πάει λέγοντας.

Συνεχίζοντας τον πρόλογό του ο Β. Κ. Α. τονίζει ότι όσα έχουν γραφεί μέχρι σήμερα έχουν γραφεί ως επί το πλείστον, λέω εγώ, καθ’ υπαγόρευση των βασιλιάδων και γενικά της άρχουσας τάξης για να κολακεύουν τους θεούς και να αποπροσανατολίζουν το λαό από τα δικά του πραγματικά προβλήματα.

Πριν κλείσει τον επιγραμματικό του πρόλογο ο Β. Κ. Α. μας αποκαλύπτει ότι υποδύεται το ρόλο του Φύλακα των θεών και των ανθρώπων με όποια ιδιωτική ή δημόσια ιδιότητα έχει ο καθένας και με όποιο έργο επιτελεί και ότι έχει βαρεθεί από την υποκρισία και τα ψεύδη που χαρακτηρίζουν θεούς και ανθρώπους και ότι έχει μπουχτίσει απ’ αυτές τις θεϊκές και ανθρώπινες αυθαιρεσίες. Και με έμφαση μαζί και έκδηλη οργή τονίζει: «Τα λέω σταράτα και δεν με ενδιαφέρει τί στάση θα κρατήσει ο κάθε θεός , ημίθεος, ήρωας ή απλός άνθρωπος».

Για τα όσα κακά έχουν κάνει οι παραπάνω σε βάρος των φτωχών και των αδυνάτων γυναικών, ισχυρίζεται ότι ήταν παρών, σε αντίθεση με τον απλό κόσμο, που πάντα απουσίαζε από αυτά, γιατί φοβόταν. Στη συνέχεια  καταλογίζει και στον εαυτό του πλεονεξία, εξ αιτίας της οποίας εξορίστηκε, πουλήθηκε σαν δούλος, κάτι που προηγούμενα είχε κάνει σε αυτούς.

Σε αχρονολόγητη εποχή και πάντως πριν τον Πελασγό γεννήθηκε στην Αρκαδία κάτω από μια βελανιδιά και το ίδιο του κάνει να κοιμηθεί σε ένα παλάτι, όπως και κάτω από ένα πουρνάρι. Και ο Πελασγός, λέει, ήταν ένας βοσκός, αλλά με τις κλεψιές και τις αδικίες που έκανε σε γειτονικούς βοσκούς το βιός του μεγάλωσε, ήρθε σε σεξουαλική επαφή με πολλές γυναίκες, απόχτησε πολλά παιδιά και έγινε μεγάλος και τρανός. Ένα από τα παιδιά του ήταν και ο Ηραιέας, για τον οποίο θα μας μιλήσει στη συνέχεια για την περίοδο που άσκησε καθήκοντα βασιλιά στην Ηραία.

Στο τέλος του προλόγου του ο συγγραφέας εξυμνεί και πλέκει εγκώμιο για την Αρκαδία, για τα καθάρια υγιεινά και κρυστάλλινα νερά της, για το υγιεινό κλίμα της, τις όμορφες γυναίκες της... Η επιθυμία του είναι να επιστρέψει και να απολαύσει πάλι τον ήρεμο και ξεκούραστο ύπνο της βελανιδιάς, ενώ ταυτόχρονα θα ανακαλεί στη μνήμη του με νοσταλγία τα εγκωμιαστικά  και εμβληματικά λόγια του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου Νικολά Πουσσέν «ΕΤ ΙΝ ΑRCADIA EGO», καθώς και το παρακάτω ποιητικό απόσπασμα του Γερμανού ποιητή Γκαίτε  από το μεγαλόπνευστο ποίημά του «Ο ΦΑΟΥΣΤ».

«Στην Αρκαδία εδώ κοντά, φωλιά μας περιμένει,

εκεί να βρούμε τη χαρά, να ζούμε ευτυχισμένοι.

Τον τόπο μας εδιάλεξες φωλιά για να τον κάνεις

στην κορυφή της μοίρας σου, στην ευτυχία φτάνεις,

περικοκλάδες γύρω μας οι θρόνοι οι παλιοί,

θα βρούμε λεύτερη χαρά σε χώρα Αρκαδική»

(Συνεχίζεται)

Σωκράτης Π. Μάσσιας

Φιλόλογος

Τηλ. 6934316877 – e-mail: socratis.massias@gmail.com

================

Το βιβλίο πωλείται στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο, εδώ

Opsarion.gr