Η εκκλησία της Αγίας Κυριακής Δημητσάνας ευρέθη συλημένη στις 16 Μαρτίου του 1832.  Άγνωστοι διέρρηξαν και αφήρεσαν τιμαλφή ιερά αντικείμενα.

Ο Οικονόμος Παπά Γεώργιος κατηγόρησε ως δράστη το συλλειτουργό του Πρωτοπαπά Αθανάσιο, ο οποίος λειτουργούσε στην εκκλησία αυτή  26 σχεδόν χρόνους, δηλ. από το 1806.

Την υπόθεση ανέλαβε να επιλύσει η Γραμματεία (Υπουργείο) επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίου Εκπαιδεύσεως, δια του τοποτηρητή, της εν χηρεία Μητροπόλεως Δημητσάνης, Αγίου Χαριουπόλεως Βησσαρίωνος και δι’ αυτού μέσω του Νομάρχη Αρκαδίας, συνιστώντας συμβιβασμό, προς αποφυγή σκανδαλισμού του ποιμνίου.

Εν τω μεταξύ διενεργήθηκε πρόχειρη ανάκριση, κατά την οποία ο κατηγορούμενος παπά Αθανάσιος, δήλωσε ότι προτίθεται να πληρώσει την αξία των κλαπέντων.   Με γραπτή αναφορά του όμως δήλωσε μετά ότι, βιάστηκε με την απειλή των όπλων, στην ανωτέρω δήλωσή του και ότι είναι αθώος.  Του εδόθη δε η άδεια όπως λειτουργεί προσωρινά σε παρακείμενη  μικρή εκκλησία μέχρι τελικής απόφασης.

Επειδή ο τοποτηρητής επίσκοπος ανέβαλε συνεχώς την διενέργεια επισήμου ανακρίσεως, ο παπα-  Γεώργιος Οικονόμος, κατηγόρησε και πάλι το συλλειτουργό του, διαδίδοντας στις 6 Αυγούστου 1832, ότι προσπάθησε να τον δολοφονήσει, βάζοντας δηλητήριο στη θεία κοινωνία !   Προς τούτο επικαλείται μαρτυρίες μοναχών γυναικών, οι οποίες ισχυρίζονται ότι τον είδαν να κάνει εμετό, αντίδραση από την οποία διασώθηκε από το θάνατο, αλλά και οι ίδιες καλόγριες, αναγκάστηκαν στον εμετό διότι και αυτές είχαν μεταλάβει.

Προς τούτο οι ενενήντα ενορίτες της Αγίας Κυριακής απευθύνουν τη παρούσα, υπέρ του αδίκως κατηγορουμένου ιερέα τους.

Ο τοποτηρητής Χαριουπόλεως Βησσαρίων αναβάλλοντας συνεχώς την διεξαγωγή εκκλησιαστικού δικαστηρίου, απεβίωσε περί τις αρχές του Μαΐου 1833.

Επειδή ο κατήγορος Οικονόμος παπά Γεώργιος θα αναλάμβανε την επιτροπεία του θανόντος τοποτηρητή μέχρι το διορισμό του νέου,  ο κατηγορούμενος αισθανόμενος τη χειροτέρευση των βασάνων του, απευθύνει δακρύβρεχτη αίτηση στις 12.5.1833,  προς τη Γραμματεία των Εκκλησιαστικών, προς επίσπευση του αρμόδιου δικαστηρίου.

Τελικά ο Νομάρχης Αρκαδίας (Αντώνιος Ζωγράφος) μετά τη προτροπή της Γραμματείας επί των Εκκλησιαστικών (Σπυρίδων Τρικούπης) στις 15 Μαΐου 1833, προσκαλεί του δύο ιερείς στη Τρίπολη προς συμβιβασμό.  Στην αναφορά του Νομάρχη προς τη Γραμματεία, δηλώνεται ότι οι ιερείς παρουσιάστηκαν στις 27 Μαΐου 1833  και ότι μετά από πολλές παραινέσεις αλλά και απειλές,  δέχθηκαν να επιστρέψουν στη πατρίδα τους ως εφημέριοι στον ίδιο ναό, όπως και παλαιότερα,  μέχρις ότου, η υπόθεση παραπεμφθεί εν καιρώ στο αρμόδιο Δικαστήριο.

Διαβάστε ολόκληρο το έγγραφο σε μορφή PDF και δείτε στον αναλυτικό πίνακα ποιοι ήσαν οι κάτοικοι της Δημητσάνας (ενορίτες της Αγίας Κυριακής), που υπέγραψαν υπέρ του αδίκως κατηγορημένου ιερέα τους. Πατήστε εδώ.

Το έγγραφο σε τέσσερις (4) σελίδες σε μορφή JPG

Πρώτη σελίδα

Δεύτερη σελίδα

Τρίτη σελίδα

Τέταρτη σελίδα

Arcadians.gr

Υγ: Ευχαριστούμε τον αγαπητό μας φίλο Νίκο Κουμπέτσο για το σπάνιο έγγραφο που μας έδωσε προς δημοσίευση.